Gady w Polsce

Padalec Kolichidzki (Anguis colchica)- to to bliski krewny padalca zwyczajnego. Do niedawna padalce kolchidzkie były traktowane jako przedstawiciele wschodnich populacji zmiennego morfologicznie gatunku, jakim jest padalec zwyczajny. Od 2010 roku z padalca zwyczajnego wydziela się trzy osobne gatunki: padalec zwyczajny (Anguis fragilis), padalec kolchidzki (Anguis colchica) oraz padalec włoski (Anguis veronensis). Wszystkie te trzy gatunki różnią się od siebie genetycznie, natomiast nie da się ich w wiarygodny sposób odróżnić tylko na podstawie wyglądu.Padalec kolchidzki jest beznogą jaszczurką, o długości ciała do 50 centymetrów. W przeciwieństwie do węży, na brzuchu nie ma szerokich, wyspecjalizowanych łusek, przez co porusza się znacznie wolniej niż one, nie potrafi też dobrze się wspinać. Głowa mała, nie oddzielona wyraźnie od ciała; oczy z powiekami (inaczej niż u węży). W razie zagrożenia, ogon odłamuje się (autotomia). Padelec kolchidzki kolorystyką ciała nie różni się od padalca zwyczajnego; wierzch ciała jasnobrązowy, boki ciemnobrązowe, brzuch czarniawy. U tego gatunku częściej występują osobniki "turkusowe" - jasne z niewielkimi, błękitnymi plamkami na grzbiecie.Padalec kolchidzki występuje w Europie Wschodniej - od Finlandii po Bułgarię i europejską część Turcji. Bardziej na zachód zastępuje go padalec zwyczajny. Pasmo, w granicach którego oba te gatunki współwystępują i stopniowo przechodzą jeden w drugi, przebiega w Polsce mniej więcej wzdłuż linii Wisły, a następnie ciągnie się na południe wzdłuż Karpat - np. w Bieszczadach spotkamy wyłącznie przedstawicieli padalca kolchidzkiego.Padalec kolchidzki nie różni się pod tym względem od padalca zwyczajnego - jest jajożyworodny. Wiosną trwają zaloty - samce walczą o samice, gryząc się przy tym i przeganiając.